ÇİÇERO'NUN TUSCULANUM DISPUTATIONES ADLI YAOITINDA AKADEMIA FELSEFESİ
No Thumbnail Available
Files
Date
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
ANKARA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ
Abstract
Koyuncu, Cemil, Cicero’nun Tusculanum Disputationes adlı yapıtında Akademia Felsefesi, Yüksek Lisans Tezi, Danısman: Prof. Dr. Mehmet Özaktürk, 217 s. Bu tezde, Cicero’nun Tusculanum Disputationes adlı yapıtında Akademia Felsefesinin etkilerini inceledik. Bu etkileri, Platon’un eserlerini inceleyip, karsılastırmalı olarak gösterdik. Platon’un, Devlet, Phaedros, Phaedon, Yasalar ve Timaos adlı yapıtları bizim için yeterli bilgi saglamıstır. Cicero ilk olarak Yeni Akademia’nın, veri simile yöntemini her zaman tartısma metodu olarak kullanmıstır. Ancak, özellikle birinci kitapta diyalektigi kullanırken, önemli hatalar yapmıstır. Birinci kitabında, ölümün kötü bir sey olmadıgını kanıtlamak için ruhun ölümsüzlügünü savunmustur. Burada, Platon’un Phaedon ve Phaedros eserinden bolca alıntılar yapmıstır. Cicero bu kitapta kendi düsüncelerini desteklemek için Platon’un ruhun göç ettigi teorisinden de faydalanmıstır. İkinci kitapta, fiziksel acıları küçümser ve bunlara erkekçe katlanmayı ögütler. Burada da yine Platon’un üç kesinli ruh teorisinden bolca faydalanmıstır. Küniklerin, Epikurosçuların ve Stoacıların görüslerini elestirirken, Yeni Akademia’nın görüslerini ise savunmustur. 213 Üçüncü kitapta, insanları ruhsal sıkıntılardan kurtarmayı ve ideal bir tedavi yöntemi bulmaya çalısır. Burada, Yeni Akademia’nın görüslerini savunur. Bunun yanı sıra Stoacıların bu konudaki görüslerini de genel olarak savundugunu söyleyebiliriz. Dördüncü kitapta, Daha önceden Stoacıların yaptıgı gibi, geri kalan tüm ruhsal rahatsızlıkları bir liste seklinde sıralar. Burada da Platon’un üç kısımlı ruh teorisinden önemli ölçüde faydalanır. Stoacılar gibi, o da insan ruhundan tüm tutkuların kökünden çıkarılıp atılması gerektigini savunur. Bu iki kitapta Platon’un Devlet adlı yapıtındaki düsüncelerle benzer olan birçok paragraf vardır. Besinci kitapta, erdemin mutlu bir hayat için tek basına yeterli oldugunu savunur. Burada, birçok fikir çatısmasına ragmen, Stoacıları destekledigi görülür. Epikurosçuların ve Peripatosçuların görüslerini ise elestirir. Cicero, genel olarak bes kitapta da felsefe okullarının düsüncelerini birbirleriyle çatıstırmıs ve bunlardan kendi düsüncesine en uygun olanı seçmeye çalısmıstır. Bu paragraftan da anlasılacagı gibi, Cicero kendisini herhangi bir okulun ögretisine baglı kalmak gibi bir zorunluluk hissetmemistir. Fakat bu durum onun bazen tutarsızlıga düsmesine sebep olmustur.