Browsing by Author "EGE, REMZİYE"
Now showing 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersi öğretim programının temel yaklaşımlarının öğrenme öğretme süreçlerine yansıması(Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2022) ŞAHİN, ABDULLAH; EGE, REMZİYE; OtherBu araştırmanın temel amacı, 2018 DKAB Dersi (4-8. Sınıflar) Öğretim Programı'nın temel eğitimsel yaklaşımlarının öğrenme öğretme süreçlerine yansımasını ortaya koymak ve programın uygulamaya yansıtılması noktasında bir perspektif sunmaktır. Araştırmada, nitel araştırma yöntemlerinden çoklu durum çalışması deseni kullanılmıştır. Araştırma verileri görüşme, gözlem ve doküman incelemesi teknikleriyle elde edilmiştir. Amaçlı örneklem yöntemiyle belirlenen 13 DKAB öğretmeniyle yarı yapılandırılmış görüşmeler ve bu öğretmenlerinin 10'unun derslerinde gözlemler yapılmıştır. Ayrıca DKAB öğretim programı, öğretmenlerin hazırlamış olduğu yıllık ve günlük planlar, derslerde kullanılan materyaller, ölçme ve değerlendirme araçları, öğrenci çalışmaları vb. incelenmiştir. Araştırma verilerinin analizinde; betimsel analiz ve içerik analizi teknikleri birlikte kullanılmıştır. Araştırma bulgularından; çalışma grubunda yer alan öğretmenlerin DKAB dersi öğretim programı hakkında genel olarak olumlu düşüncelere sahip oldukları tespit edilmiştir. Ayrıca, öğrenme öğretme süreçlerinin öğretim programının temel eğitimsel yaklaşımlarına uygun bir şekilde planlanamadığı sonucuna ulaşılmıştır. Öğrenme öğretme süreçlerinde, öğrencilerin keşfedebilecekleri, araştırma yapabilecekleri, problemlere çözümlere üretebilecekleri, tartışmalara yapabilecekleri, işbirlikli çalışabilecekleri öğrenme ortamların genellikle oluşturulamadığı görülmüştür. Öğrenme öğretme süreçlerinin çoğu zaman öğretmen ve ders kitabı merkezli yürütüldüğü ortaya çıkmıştır. Öğrenme öğretme süreçlerinin değerlendirilmesinde, öğretim programının temel eğitimsel yaklaşımlarına uygun bir sürecin oluşturulamadığı, çoğunlukla geleneksel ölçme değerlendirme yöntemleriyle öğrencilerin bilgilerini ölçmeye yönelik sonuç değerlendirme yapıldığı da tespit edilmiştir. Ayrıca, öğretim programı, öğretmen yeterlilikleri, öğrenci ilgi ve motivasyonu, okul/öğrenme ortamı imkânları, genel eğitim sistemi ve okul-aile işbirliğiyle ilgili karşılaşılan sorunların öğretim programının temel eğitimsel yaklaşımlarının öğrenme öğretme süreçlerine yansımasını zorlaştırdığı ortaya çıkmıştır.Item Dini içerikli çocuk kitaplarında yazarın çocuğa bakışının incelenmesi: Peygamber hikâyeleri örneği(Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2022) CENGİZ, HATİCE; EGE, REMZİYE; FelsefeDini içerikli çocuk kitaplarından peygamber hikâyeleri, çocukların varoluşsal ve dini ihtiyaçlarının karşılanmasında, toplumun değer ve kültürünün kazandırılmasında ebeveynler ve öğretmenler tarafından aktif kullanılan bir yöntemdir. Ancak, bu tür çocuk kitaplar; çocuk edebiyatı ilkelerini ve çocukların gelişim özelliklerini göz ardı etmeleri ve didaktik (eğitici) mesajları ön plana çıkarmaları sebebiyle eleştirilmektedir. Bu problemin, yazarların çocuklara bakış açılarıyla ilgili olduğu varsayılmaktadır. Bu sebeple, dini içerikli çocuk kitabı yazarlarının, çocuklara bakışının ortaya konulması amaçlanmaktadır. Bu tezde, nitel araştırma yöntemlerinden doküman incelemesi (belge inceleme) yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini, Türkiye ve İngiltere'de 5-7 yaş aralığındaki çocuklar için Kur'an'da adı geçen peygamberlerin hayatlarını konu alan dini içerikli çocuk kitapları oluşturmaktadır. Bu çocuk kitapları, çocukların gelişim özellikleri, çocuk edebiyatı eserlerinin içeriksel özellikleri, çocuğa görelik ve çocuk gerçekliği ilkeleri çerçevesinde incelenmiştir. Yazarların, çocuğa bakışlarının ne olduğu ve çocuk edebiyatının hangi dönemine ait özellikler gösterdiği ortaya konulmuştur. Sonuç olarak hem Türkiye hem de İngiltere'de yayınlanan dini içerikli çocuk kitaplarının, baskın olarak ikinci dönem çocuk edebiyatına ait özellikler taşıdığı tespit edilmiştir. Yazarlar, çocuklara karşı kendilerini sorumlu hissetmeye devam etmektedirler. Bu sebeple, çocuklar hala daha dini içerikli çocuk kitaplarının nesnesi olarak görülmektedir.Item XVI. yüzyıldaki suhte olayları bağlamında medreselerde verilen eğitim üzerine bir inceleme(Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2022) DADACI, MUHAMMED HANİFİ; EGE, REMZİYE; OtherOsmanlı Devleti'nde ilk medrese kurumu 1330-1331 yıllarında ikinci Osmanlı Padişahı olan Orhan Gazi tarafından İznik'te inşa edilmiştir. Medrese kurumu, 3 Mart 1924 tarihinde çıkarılan Tevhid-i Tedrisat kanunu ile tüm eğitim-öğretim kurumlarının Milli Eğitim Bakanlığına bağlanmasına kadar ki yaklaşık 600 yıllık süreçte Osmanlı Devleti'nde örgün eğitim faaliyetlerinin yapıldığı kurumlar olarak varlığını devam ettirmiştir. Devletin ilk kuruluş döneminde henüz yeni yapılanmaya başlayan Medrese kurumu, Osmanlı Devleti'nin zaman içerisinde geçirdiği büyüme, gelişme ve gerilemeye paralel olarak birçok yapısal ve sistemsel değişimler geçirmiştir. Nitekim XVI. yüzyılın son çeyreği içerisinde, Osmanlı Devleti'nin yükselmeden duraklamaya doğru adım attığı kırılma döneminde Osmanlı medreselerinde "suhte olayları" ya da "medreseli isyanları" ismiyle bilinen geniş çaplı eylemlerin ortaya çıkması devlet ve kurumlar arasındaki etkileşimi ortaya koymaktadır. Yapılan araştırmanın temel problemi XVI. yüzyılın sonlarında ortaya çıkan ve Osmanlı Devleti'nin örgün dini eğitim kurumları olan medreselere atfedilen isyanların medreselerle ve medreselerde verilmekte olan dini eğitim ile ilişkisinin neler olduğu sorularına cevap aramaktır. Araştırmanın amacı tarihsel olarak kayda geçmiş olan ve "suhte olayları" olarak adlandırılan isyanların ortaya çıkmasını tetikleyen faktörlerin incelenerek, medreselerde verilmekte olan dini eğitim ile bağıntısının ortaya çıkarılmasıdır. Bu amaçla birlikte XVI. yüzyıl son dönem medreselerinde örneklerine rastlanılan din eğitiminin etkinliğini ve verimliliğini azaltan ya da engelleyen bazı faktörlerin anlaşılabilmesi hedeflenmektedir. Çalışmada bilimsel araştırma yöntemlerinden nitel araştırma yöntemi kullanılmış, veri toplama ve analiz süreçlerinde doküman incelemesi yapılmıştır. Bu bağlamda, meydana gelen "suhte isyanları" döneme ait kaynaklar ve konuya dair çalışmalar çevresinde incelenmiş ve araştırma amacına yönelik olarak analiz edilmiştir. Araştırma konusu, XVI. yüzyıl Osmanlı medrese yapısında meydana gelen değişimlerin ve XVI. yüzyılın ikinci yarısında medreselerle ilişkili olarak meydana gelen suhte olaylarının incelenmesiyle sınırlandırılmıştır. Yapılan araştırmada Osmanlı Devleti'nde birçok alanda çözülmelerin eş zamanlı olarak meydana geldiği, temel olarak ekonomi, siyaset ve liyakat sistemlerinde meydana gelen sıkıntıların beraberinde devlet kurumlarını, toplumu ve eğitimi de olumsuz olarak etkilediği belirlenmiştir. Meydana gelen olayların ortaya çıkmasında medrese öğrencilerinin yanı sıra medrese dışından da katılımların ve desteklerin olduğu görülmüştür. Eğitim sisteminde meydana gelen çözülmelerin ve dış faktörlerin olumsuz etkilerin sonucunda XVI. yüzyılın ikinci yarısında medreselerde etkin bir din eğitimi faaliyeti yürütülemediği ve öğrencilere yeterli rehberlik yapılamadığı sonucuna ulaşılmıştır.